9/9/54
22:03:12 น.
คำคมโดนๆ
Be strong enough to face the word each day.
จง... เข้มแข็งพอที่จะเผชิญหน้ากับความจริง
Be weak enough to know you cannot do everything alone.
จง... อ่อนแอพอที่จะรับรู้ว่าเราไม่สามารถทำอะไรได้ตามลำพัง
Be generous to those who need your help.
จง... ฟุ่มเฟือยน้ำใจ เมื่อมีใครต้องการความช่วยเหลือ
Be frugal with what you need yourself.
จง... ประหยัดสิ่งที่จำเป็นไว้
Be wise enough to know that you do not know everything.
จง... ฉลาดพอที่จะรู้ว่าเราไม่ได้รู้ทุกสิ่ง
Be foolish enough to believe in miracles.
จง... โง่พอที่จะเชื่อในปาฎิหาริย์
Be willing to share your joys.
จง... เต็มใจจะแบ่งปันความสุขของตัวเอง
Be willing to share the sorrows of others.
จง... เต็มใจที่จะแบ่งรับความทุกข์ของผู้อื่น
Be a leader when you see a path of others have missed.
จง... เป็นผู้นำหากทางที่ผู้อื่นทิ้งไว้ให้นั้นเลือนลาง
Be a follower when you are shrouded in the midst of uncertainly.
จง... เป็นผู้ตามหากตกอยู่ในวงล้อมแห่งความไม่แน่นอน
Be the first to congratulate an opponent who succeeds.
จง... เป็นคนแรกที่แสดงความยินดีต่อความสำเร็จของคู่แข่ง
Be the last to criticize a colleaque who fails.
จง... เป็นคนสุดท้ายที่จะวิจารณ์ความผิดพลาดของเพื่อน
Be sure where you next step will fall, so that you will not stumble.
จง... มองเพียงแค่ก้าวถัดไปเพราะมันจะทำให้เราไม่ล้ม
Be loving to those who love you.
จง... รักคนที่รักคุณ
Be loving to those who do not love you, and they may change.
จง... รักคนที่ไม่รักคุณแล้วสักวันหนึ่ง ...เค้าอาจจะเปลี่ยนใจ
10/9/54
21;01:34
ยางลบ กับการแก้สิ่งผิด
สมัยเด็กๆ ครูสอนศิลปะท่านหนึ่งสอนฉันเสมอว่าเวลาเราใช้ดินสอวาดภาพเราห้ามใช้ยางลบ ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจจุดประสงค์ของครูสักท่าไหร่ รู้แต่เพียงว่าเวลาฉันวาดภาพแล้วเส้นมันบิดเบี้ยว ฉันก็อยากจะให้มันตรงสวย แต่ทุกครั้งที่ฉันหยิบยางลบขึ้นมาเพื่อจะลบภาพนั้น ครูของฉันก็จะเตือนถึงกติกานั้นเสมอสุดท้ายฉันจึงเลือกใช้วิธีต่อเติมภาพๆ นั้นไปตามจินตนาการ เช่นถ้าฉันตั้งใจวาดรูปหน้าคนแต่ฉันอาจเผลอวาดตากลมโตเกินไปฉันก็จะใช้วิธีเปลี่ยนตากลมๆ นั้นเป็นแว่นตาแทน แม้นตอนนั้นฉันยังไม่เข้าใจว่า
"ทำไมฉันจึงไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบและแม้ฉันจะไม่เคยคิดวาดรูป"
หน้าคนใส่แว่นมาก่อน แต่ฉันก็ได้รูปหน้าคนตามที่ต้องการ แถมยังภูมิใจว่าสามารถวาดภาพๆ นั้นด้วความมั่นใจ และไม่ต้องใช้ยางลบลบภาพเลยสักครั้งเวลาผ่านไป ฉันโตขึ้น ฉันเรียนรู้ว่า สิ่งที่ครูสอนวันนั้น แท้จริงแล้วมันปลูกฝังนิสัยหนึ่งให้กับฉัน นั่นคือ การเข้าใจธรรมชาติของความผิดพลาด ความผิดพลาด
เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตของทุกคน และในชีวิตหนึ่งก็มีหลายครั้งที่ฉันได้พบมันโดยไม่ตั้งใจ สิ่งหนึ่งที่ทำให้ฉันยอมรับความผิดพลาดเหล่านั้น และรวบรวมสติเพื่อแก้ไขปัญหาต่างๆ ได้ ก็คือ การที่ฉันเข้าใจว่า ธรรมชาติของความผิดพลาดคือ การที่มันเกิดขึ้นแล้ว จะคงอยู่ถาวร ฉันไม่ได้รับอนุญาตให้ใช้ยางลบลบความผิดพลาดแต่ฉันจำเป็นต้องใช้สมองต่อเติมแก้ไขภาพวาดของฉันให้สมบูรณ์ด้วยตัวเอง ดังนั้นถ้าความผิดพลาดมันเกิดขึ้นกับเราแล้วการที่เราจะมานั่งร้องห่มร้องไห้ อ้อนวอนขอแหกกฎเพื่อใช้ยางลบกลับไปแก้ไขมันนั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ สิ่งเดียวที่จะทำได้ก็คือ รู้จักพลิกแพลงแก้ไขสิ่งเหล่านั้นด้วยสติ และวาดภาพของตัวเองต่อไปด้วยความระแวดระวังมากยิ่งขึ้น ทุกคนมีดินสอหนึ่งแท่งเพื่อที่จะวาดภาพชีวิตของเราให้สวยงามแต่เราไม่มียางลบสักก้อนที่จะเอาไปลบสิ่งที่เราทำผิดพลาดมาแล้วได้
ดังนั้นเราต้องตั้งใจ และมีสติทุกครั้งที่ลากเส้น ถึงแม้ภาพที่เราวาดออกมาจะไม่เหมือนกับภาพที่เราฝันไว้สักเท่าไหร่ แต่มันก็ออกมาจากมือของเราเราควรจะภูมิใจกับมันได้เสมอไม่ต้องกลัวหรอก แม้จะรู้ดีว่าสักวันหนึ่งเราอาจลากเส้นบิดเบี้ยวไปบ้างเพราะถึงอย่างไร ฉันยังเชื่อว่าถ้าสมองและหัวใจของเราทำงานอย่างเต็มที่ภาพชีวิตเราก็งดงามได้โดยไม่ต้องใช้ยางลบ
11/9/54
22:45:11
ชื่อว่าคน
- ได้ชื่อว่าคน ย่อมมีความคิดความรู้สึกไม่ว่าจะเข้มแข็ง อ่อนแอได้ตลอดเวลา สำหรับบางคนดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแต่ทำไมเขาเปลี่ยนไป อะไรทำให้เค้าเศร้า อยากเดินทางไปไหนก้ได้ไกลแสนไกลนั่งมองออกไปนอกหน้าต่างรถเมย์เดินทางไปเพื่อหาความสบายใจของเขาเอง แต่อะไรก็ตามที่ถูกใจมักจะไม่ถูกต้องเสมอ ... ว่ามะ?? ถามว่าต้องทนเหรอ ทนเก็บอาการบ้าๆนี้เอาไว้ เมื่อไหร่ที่เวลาจะพิสูจน์ทุกอย่างได้ เมื่อไหร่ที่ศาลจะให้โอกาศจำเลยแก้ตัวบ้าง มันเศร้านะ บางการกระทำที่คนเราพลาดไปเพราะอารมย์แท้ๆ ย้อนกลับมานึกดูก็ได้แค่นั้นสมเพสตัวเองอีกไง ว่าทำไม่ดีกับคนอื่นไปรึเปล่า แค่คิดก็ผิดแล้ว โอกาสไหนบ้าง ใครบ้างที่จะเข้าใจผู้ป่วย ทรมานเหมือนกันที่เข้าใจผิดมาตลอด และทรมานอีกนั่นแหละเมื่อรู้ว่า ไม่รู้ต้องนานแค่ไหนทุกคนถึงจะอภัยให้แก่กันได้ ....ในเมื่อสุดท้ายเราก็ต้องตายจากกัน แล้วจะมาเกลียดกันไปเพื่ออะไร ...อยากให้คนอื่นคิดแบบนี้ได้จัง ในเมื่อฉันคิดที่จะฆ่าคุณ แต่ฉันทำไม่สำเร็จ ..คุณจะอภัยคนที่พยายามฆ่าคุณได้หรือเปล่า ถ้าตอนนั้นฉันล้มเลิกความคิดนี้ไปแล้ว?
- อยากตายแทน
